Leidt ook het corona-isolement tot verstoorde waarneming?

We hebben het al een paar dagen over verstoorde waarneming en we weten intussen dat ieders waarneming mede beïnvloed wordt door hormonale processen. Isolement, jezelf niet verbonden weten met anderen, zet die processen in gang. Waarschijnlijk hebben ook de corona-beperkingen, zeker in het begin toen ze zo streng waren, geleid tot gevoelens van isolement. En dat kán leiden tot een verstoorde waarneming.

Vooral alleenwonenden en mensen in een risico-groep zijn vaak langere tijd helemaal of bijna helemaal verstoken (geweest) van contact. En ja natuurlijk, hebben mensen telefonisch contact en zien ze elkaar via Facetime en ZOOM. Maar of dat voldoende is om je écht verbonden te weten, is simpelweg nog niet bekend. Op het moment van het herschrijven van deze training naar een corona-gerelateerde training (eind april) is nog niet duidelijk hoelang en hoe streng de beperkingen zullen blijven. 

Corona-beperkingen versoepeld 

Ik ga er vanuit dat de beperkingen weliswaar versoepeld zullen worden, maar dat er nog lange tijd dingen verboden zullen blijven. Bijvoorbeeld grootschalige bijeenkomsten en misschien ook wel uitgaan. Als jouw netwerk niet zo enorm groot was, vind je dat trouwens misschien niet eens zo erg. Want dan valt het niet op dat je niemand had om mee te gaan. Ik denk wel dat kleinschaligere samenkomsten, bijvoorbeeld werk of groepen tot bijvoorbeeld tien personen, op enig moment weer toegestaan worden.

En ook dat zijn situaties waar jouw verstoorde waarneming (waar we het gisteren over hadden) op kan spelen. Want als jij al langere tijd eenzaam bent, dan heeft dat gevolgen gehad op hormale processen in jouw lichaam. Dat kunnen we niet niet direct veranderen. Maar we kunnen wel onszelf trainen in het opnieuw beoordelen van sociale situaties. Steeds weer onszelf vragen stellen als: ‘Wat zie ik? Welke betekenis geef ik daaraan? Is die betekenis feitelijk waar?’

Je komt binnen en het wordt stil....

Bijvoorbeeld: Je komt op je werk en je collega’s houden op met praten als je binnenkomt. Je voelt je buitengesloten. De feitelijke situatie kán zijn dat je collega’s stilvallen als je binnenkomt. Maar dat hoeft niet te zijn omdát je binnenkomt. En als het wel is omdát je binnenkomt, hoeft het niet te zijn omdat zij je buitensluiten. Misschien overleggen ze wel over een verrassing omdat je er bijna drie jaar werkt, of omdat je bijna jarig bent, of misschien hebben ze het over corona waarvan ze weten dat jij daaraan iemand verloren bent.

Kortom je maakt vast in jouw leven regelmatig, misschien wel dagelijks, situaties mee waarbij een mogelijk verstoorde waarneming een rol speelt. De opdracht van vandaag gaat daar ook over en morgen laat ik je zien hoe ik met het eerdere waargebeurd voorbeeld uit mijn eigen leven, deze theorie toepaste in mijn eigen leven. 

©Eva Geelen